Wzorzec rasy
OWCZAREK WĘGIERSKI MUDI
WZORZEC FCI NR 238
Tłumaczenie: z węgierskiego C.Seidler i Elke Peper, z angielskiego Magdalena Zawadzka
Pochodzenie: Węgry
Data publikacji oryginalnego obowiązującego wzorca: 06.04.2000
Użytkowość: Pies pasterski, z uwagi na swoją odwagę i pasję pracy jest ceniony przez pasterzy dużych i trudnych zwierząt (bydło, konie, osły). Bywa też używany do nagonki na dzika. Doskonały pies towarzyszący i stróżujący. Wykorzystywany do szukania narkotyków. Doskonale sprawdza się w agility równocześnie jest przemiłym towarzyszem w domu. Z uwagi na swoje relatywnie krótkie futro oraz doskonałe zdolności adaptacji nie stanowi problemu trzymanie go w mieszkaniu.
Klasyfikacja FCI:
Grupa I: Owczarki i psy do bydła
Sekcja1: Owczarki
Bez prób pracy
Krótkie streszczenie historii rasy: Powstanie rasy datowane jest na przełom XVIII / XIX wieku. Rasa wyodrębniła się, w wyniku krzyżówek, z węgierskich ras psów pasterskich z innymi rasami psów pasterskich w typie szpica.
Wrażenie ogólne: Średnich rozmiarów pies w typie owczarka. Głowa klinowatego kształtu, zwężająca się w kierunku nosa. Uszy stojące. Linia górna tułowia charakterystycznie opadająca w kierunku zadu. Głowa i przednie kończyny pokryte krótkim gładkim futrem. Resztę ciała pokrywa średniej długości mocno pofalowany do średnio skręconego włos. Występują różne odmiany kolorystyczne.
Istotne proporcje:
-Długość ciała powinna stanowić 103 % wysokości psa mierzonej w kłębie.
-Długość kufy zaś powinna wynosić 40% długości głowy.
-Głębokość klatki piersiowej trochę mniej niż połowę wysokości w kłębie.
Zachowanie/Temperament: Mudi jest wyjątkowo zdolnym uczniem o żywym temperamencie. Cechuje go czujność, chęć i odwaga do pracy oraz duże zdolności adaptacyjne.
Głowa: Najbardziej uderzająca częścią ciała Mudi jest niewątpliwie jego głowa. U obserwatora powinna dawać wrażenie czujnego, zawsze pełnego energii, pogodnego, inteligentnego zwierzęcia bez jakichkolwiek śladów agresji lub bojaźliwości. Głowa klinowatego kształtu zwężająca się ku nosowi.
Mózgoczaszka:
Czaszka: Czaszka i czoło lekko wypukłe. Luki brwiowe tylko lekko widoczne.
Stop: Ledwie zaznaczony.
Trzewioczaszka:
Nos: Wąski, od frontu okrągły o umiarkowanie szerokich nozdrzach. U psów czarnych, białych, blue-merle skóra nosa zawsze czarna. W innych kolorach odpowiadająca kolorowi szaty. U psów brązowych nos jest brązowy u szarych szary.
Kufa: Umiarkowanie mocna, linia górna nosa prosta.
Wargi: Ściśle przylegające do szczęki i żuchwy. Kąciki warg lekko postrzępione. Pigmentacja warg koresponduje z pigmentacją nosa.
Szczęki/Zęby: Kompletny zgryz nożycowy, odpowiedni do formuły zębowej psa. Zęby regularne średniej wielkości.
Oczy: Wąskie, w kącikach lekko zwężające się, osadzone lekko skośnie, w taki sposób, że dają wrażenie "bezczelnego diabła". Kolor oczu powinien być tak ciemny jak to jest tylko możliwe. U psów niebieskich i blue-merle niebieskie oczy nie są wadą. Powieki ściśle przylegające do oka i równomiernie pigmentowane.
Uszy: Stojące, wysoko osadzone, w kształcie odwróconego V. Z zewnątrz dobrze pokryte włosami wystającymi poza brzegi uszu. Reakcja uszu na bodziec jest bardzo żywa. Uszy mogą się obracać niezależnie od siebie na zasadzie radaru. Ich długość jest w przybliżeniu większa od ich szerokości mierzonej w ich podstawie o 10-15%.
Szyja: Lekko wysoko osadzona o lekkim łuku (50-55stopni do poziomu). Średniej długości, dobrze umięśniona. Bez podgardla albo zaznaczonej kryzy szyi. U samców może być ona lekko zaznaczona tym niemniej nie może być zbytnio widoczna.
Tułów:
Górna linia: Równo opadająca w kierunku zadu.
Kłąb: Zaznaczony, długi i umięśniony.
Grzbiet: Krótki i prosty.
Lędźwie: Średniej długości, mocno związane.
Zad: Krótki, opadający, średnio szeroki, umięśniony.
Klatka piersiowa: Przedpiersie lekko wypukłe. Żebra nieco szerokie i raczej płaskie.
Dolna linia: Lekko podkasana.
Ogon: Osadzony średnio wysoko. W spoczynku wiszący z końcówką ogona łukowato wygiętą ku górze. W akcji i gdy pies wykazuje czujność ogon noszony w kształcie sierpa zakręcony nad grzbietem. Końcówka ogona nie powinna dotykać grzbietu Cięty ogon nie jest pożądany, ale nie jest wadą. Jeśli jest skracany 2lub3 kręgi ogonowe muszą pozostać widoczne. Psy o naturalnie skróconym ogonie lub urodzone bez niego są rzadkością, ale nie jest to wada. Ogon jest obficie pokryty włosem tworzącym długą chorągiewkę, której długość może dochodzić do 10-12 centymetrów.
Kończyny przednie:
Łopatki : Łopatka lekko skośna i dobrze umięśniona.
Przedpiersie lekko wypukłe. Grzbiet mostka lekko wystający.
Ramiona: Średniej długości.
Łokcie: Ściśle przylegające do klatki piersiowej.
Staw nadgarstkowy: Mocny i suchy.
Śródręcza: Strome.
łapy: Okrągłe z dobrze wysklepionymi palcami. Trochę włosa pomiędzy i pod palcami. Opuszki sprężyste, pazury łupkowo szare i twarde.
Kończyny tylne: Lekko odstawione w kierunku zadu.
Udo: Długie i dobrze umięśnione.
Śródstopie: Krótkie i strome.
Tylne łapy: Jak przednie, wilcze pazury niepożądane.
Chody/Ruch: Charakterystycznym chodem mudi jest wdzięczny kłus.
Skóra: Przylegająca, bez zmarszczek.
Sierść: Głowa i przednia część kończyn pokryta krótkim, prostym i gładkim włosem. Resztę ciała pokrywa jednolite, bardzo faliste do lekko kręconego futro. Sierść zawsze zwarta i błyszcząca o długości około od 3 do 7 centymetrów. Włos nie jest typowym włosem kręconym jak np. u pudli, lecz zebranym w kędziorki tworzącym coś na kształt wicherków przypomina to nieco futro karakułowe. Na kończynach i ogonie włos tworzy chorągiewki.
Umaszczenia :
- czarne (fekete)
- białe (feher)
- błękitno-brązowe (hamvas)
- brązowe - czekoladowe (barna)
- blue-merle - błękitno-marmurkowe (cifra)
- płowe (fako) - od odcienia kości słoniowej do ciemno-rudego
Poniższe umaszczenie nie jest ujęte w oficjalnym wzorcu FCI, ale uznawane przez Węgierski Związek Kynologiczny (MEOE):
- red-merle - czekoladowo-marmurkowe (barna cifra)
Wzrost i waga:
Wysokość w kłębie:
Psy: 41-47 cm idealny wzrost 43-45 cm
Suki: 38-44 cm idealny wzrost 40-42 cm
Waga:
Psy: 11-13 kg
Suki: 8-11 kg
Błędy: Każde odstępstwo od wzorca powinno być oceniane ze względu na stopień swojego nasilenia.
Wady dyskwalifikujące:
- Cielisty, wątrobiany albo nakrapiany nos u psów: czarnych, białych, blue-merle, niebiesko-szarych. Cielisty bądź łaciaty nos u brązowych psów.
- Brak jednego lub większej liczby zębów (siekacze, kły, przedtrzonowce od 2 do 4, trzonowce od 1 do 2). Więcej niż dwa brakujące PM1. Ewentualne braki wśród M3 nie są brane pod uwagę.
- Przodozgryz lub tyłozgryz, zgryz krzywy, większa niż 2 mm przerwa między siekaczami żuchwy i szczęki.
- Żółte oczy.
- Uszy obwisłe.
- Krótkie, gładkie futro na całym ciele. Długie futro na głowie. Sierść z tendencją do filcowania się.
- Kolor wilczasty, czarny podpalany ze znaczeniami od żółtych do brązowych.
- Wysokość w kłębie poniżej 38 cm i powyżej 47 cm.
Psy samce musza mieć w pełni wykształcone oba jądra, zstąpione do moszny.
WZORZEC FCI NR 238
Tłumaczenie: z węgierskiego C.Seidler i Elke Peper, z angielskiego Magdalena Zawadzka
Pochodzenie: Węgry
Data publikacji oryginalnego obowiązującego wzorca: 06.04.2000
Użytkowość: Pies pasterski, z uwagi na swoją odwagę i pasję pracy jest ceniony przez pasterzy dużych i trudnych zwierząt (bydło, konie, osły). Bywa też używany do nagonki na dzika. Doskonały pies towarzyszący i stróżujący. Wykorzystywany do szukania narkotyków. Doskonale sprawdza się w agility równocześnie jest przemiłym towarzyszem w domu. Z uwagi na swoje relatywnie krótkie futro oraz doskonałe zdolności adaptacji nie stanowi problemu trzymanie go w mieszkaniu.
Klasyfikacja FCI:
Grupa I: Owczarki i psy do bydła
Sekcja1: Owczarki
Bez prób pracy
Krótkie streszczenie historii rasy: Powstanie rasy datowane jest na przełom XVIII / XIX wieku. Rasa wyodrębniła się, w wyniku krzyżówek, z węgierskich ras psów pasterskich z innymi rasami psów pasterskich w typie szpica.
Wrażenie ogólne: Średnich rozmiarów pies w typie owczarka. Głowa klinowatego kształtu, zwężająca się w kierunku nosa. Uszy stojące. Linia górna tułowia charakterystycznie opadająca w kierunku zadu. Głowa i przednie kończyny pokryte krótkim gładkim futrem. Resztę ciała pokrywa średniej długości mocno pofalowany do średnio skręconego włos. Występują różne odmiany kolorystyczne.
Istotne proporcje:
-Długość ciała powinna stanowić 103 % wysokości psa mierzonej w kłębie.
-Długość kufy zaś powinna wynosić 40% długości głowy.
-Głębokość klatki piersiowej trochę mniej niż połowę wysokości w kłębie.
Zachowanie/Temperament: Mudi jest wyjątkowo zdolnym uczniem o żywym temperamencie. Cechuje go czujność, chęć i odwaga do pracy oraz duże zdolności adaptacyjne.
Głowa: Najbardziej uderzająca częścią ciała Mudi jest niewątpliwie jego głowa. U obserwatora powinna dawać wrażenie czujnego, zawsze pełnego energii, pogodnego, inteligentnego zwierzęcia bez jakichkolwiek śladów agresji lub bojaźliwości. Głowa klinowatego kształtu zwężająca się ku nosowi.
Mózgoczaszka:
Czaszka: Czaszka i czoło lekko wypukłe. Luki brwiowe tylko lekko widoczne.
Stop: Ledwie zaznaczony.
Trzewioczaszka:
Nos: Wąski, od frontu okrągły o umiarkowanie szerokich nozdrzach. U psów czarnych, białych, blue-merle skóra nosa zawsze czarna. W innych kolorach odpowiadająca kolorowi szaty. U psów brązowych nos jest brązowy u szarych szary.
Kufa: Umiarkowanie mocna, linia górna nosa prosta.
Wargi: Ściśle przylegające do szczęki i żuchwy. Kąciki warg lekko postrzępione. Pigmentacja warg koresponduje z pigmentacją nosa.
Szczęki/Zęby: Kompletny zgryz nożycowy, odpowiedni do formuły zębowej psa. Zęby regularne średniej wielkości.
Oczy: Wąskie, w kącikach lekko zwężające się, osadzone lekko skośnie, w taki sposób, że dają wrażenie "bezczelnego diabła". Kolor oczu powinien być tak ciemny jak to jest tylko możliwe. U psów niebieskich i blue-merle niebieskie oczy nie są wadą. Powieki ściśle przylegające do oka i równomiernie pigmentowane.
Uszy: Stojące, wysoko osadzone, w kształcie odwróconego V. Z zewnątrz dobrze pokryte włosami wystającymi poza brzegi uszu. Reakcja uszu na bodziec jest bardzo żywa. Uszy mogą się obracać niezależnie od siebie na zasadzie radaru. Ich długość jest w przybliżeniu większa od ich szerokości mierzonej w ich podstawie o 10-15%.
Szyja: Lekko wysoko osadzona o lekkim łuku (50-55stopni do poziomu). Średniej długości, dobrze umięśniona. Bez podgardla albo zaznaczonej kryzy szyi. U samców może być ona lekko zaznaczona tym niemniej nie może być zbytnio widoczna.
Tułów:
Górna linia: Równo opadająca w kierunku zadu.
Kłąb: Zaznaczony, długi i umięśniony.
Grzbiet: Krótki i prosty.
Lędźwie: Średniej długości, mocno związane.
Zad: Krótki, opadający, średnio szeroki, umięśniony.
Klatka piersiowa: Przedpiersie lekko wypukłe. Żebra nieco szerokie i raczej płaskie.
Dolna linia: Lekko podkasana.
Ogon: Osadzony średnio wysoko. W spoczynku wiszący z końcówką ogona łukowato wygiętą ku górze. W akcji i gdy pies wykazuje czujność ogon noszony w kształcie sierpa zakręcony nad grzbietem. Końcówka ogona nie powinna dotykać grzbietu Cięty ogon nie jest pożądany, ale nie jest wadą. Jeśli jest skracany 2lub3 kręgi ogonowe muszą pozostać widoczne. Psy o naturalnie skróconym ogonie lub urodzone bez niego są rzadkością, ale nie jest to wada. Ogon jest obficie pokryty włosem tworzącym długą chorągiewkę, której długość może dochodzić do 10-12 centymetrów.
Kończyny przednie:
Łopatki : Łopatka lekko skośna i dobrze umięśniona.
Przedpiersie lekko wypukłe. Grzbiet mostka lekko wystający.
Ramiona: Średniej długości.
Łokcie: Ściśle przylegające do klatki piersiowej.
Staw nadgarstkowy: Mocny i suchy.
Śródręcza: Strome.
łapy: Okrągłe z dobrze wysklepionymi palcami. Trochę włosa pomiędzy i pod palcami. Opuszki sprężyste, pazury łupkowo szare i twarde.
Kończyny tylne: Lekko odstawione w kierunku zadu.
Udo: Długie i dobrze umięśnione.
Śródstopie: Krótkie i strome.
Tylne łapy: Jak przednie, wilcze pazury niepożądane.
Chody/Ruch: Charakterystycznym chodem mudi jest wdzięczny kłus.
Skóra: Przylegająca, bez zmarszczek.
Sierść: Głowa i przednia część kończyn pokryta krótkim, prostym i gładkim włosem. Resztę ciała pokrywa jednolite, bardzo faliste do lekko kręconego futro. Sierść zawsze zwarta i błyszcząca o długości około od 3 do 7 centymetrów. Włos nie jest typowym włosem kręconym jak np. u pudli, lecz zebranym w kędziorki tworzącym coś na kształt wicherków przypomina to nieco futro karakułowe. Na kończynach i ogonie włos tworzy chorągiewki.
Umaszczenia :
- czarne (fekete)
- białe (feher)
- błękitno-brązowe (hamvas)
- brązowe - czekoladowe (barna)
- blue-merle - błękitno-marmurkowe (cifra)
- płowe (fako) - od odcienia kości słoniowej do ciemno-rudego
Poniższe umaszczenie nie jest ujęte w oficjalnym wzorcu FCI, ale uznawane przez Węgierski Związek Kynologiczny (MEOE):
- red-merle - czekoladowo-marmurkowe (barna cifra)
Wzrost i waga:
Wysokość w kłębie:
Psy: 41-47 cm idealny wzrost 43-45 cm
Suki: 38-44 cm idealny wzrost 40-42 cm
Waga:
Psy: 11-13 kg
Suki: 8-11 kg
Błędy: Każde odstępstwo od wzorca powinno być oceniane ze względu na stopień swojego nasilenia.
Wady dyskwalifikujące:
- Cielisty, wątrobiany albo nakrapiany nos u psów: czarnych, białych, blue-merle, niebiesko-szarych. Cielisty bądź łaciaty nos u brązowych psów.
- Brak jednego lub większej liczby zębów (siekacze, kły, przedtrzonowce od 2 do 4, trzonowce od 1 do 2). Więcej niż dwa brakujące PM1. Ewentualne braki wśród M3 nie są brane pod uwagę.
- Przodozgryz lub tyłozgryz, zgryz krzywy, większa niż 2 mm przerwa między siekaczami żuchwy i szczęki.
- Żółte oczy.
- Uszy obwisłe.
- Krótkie, gładkie futro na całym ciele. Długie futro na głowie. Sierść z tendencją do filcowania się.
- Kolor wilczasty, czarny podpalany ze znaczeniami od żółtych do brązowych.
- Wysokość w kłębie poniżej 38 cm i powyżej 47 cm.
Psy samce musza mieć w pełni wykształcone oba jądra, zstąpione do moszny.